Υπενασβεστιωση δοντιων πολυ χαλασμενα δοντια

Η βλάβη που μας απασχολεί πιο πολύ σήμερα, είναι η «Υπεναλάτωση Γομφίων Τομέων»(ΥΓΤ) λόγω του αυξανόμενου επιπολασμού της ανά τον κόσμο. Ο όρος «Υπεναλάτωση  Γομφίων Τομέων» (ΥΓΤ) εισήχθη επίσημα στην οδοντιατρική βιβλιογραφία το 2001 προκειμένου να περιγράψει την διαφορετική κλινική απεικόνιση αλλά και σύσταση  της αδαμαντίνης σε τουλάχιστον ένα μόνιμο γομφίο και ίσως τομέα. Η ΥΓΤ είναι χρονολογούμενη βλάβη, επηρεάζει κυρίως τα δόντια που ενασβεστιώνονται σε ένα συγκεκριμένο χρονολογικό εύρος(γέννηση έως και λίγα έτη μετά) και αυτά είναι οι οκτώ πρόσθιοι τομείς (άνω και κάτω γνάθου) καθώς και οι τέσσερεις πρώτοι μόνιμοι γομφίοι.

         Η ΥΓΤ μπορεί να προσβάλλει από έναν έως και τέσσερεις γομφίους, με το βαθμό προσβολής να διαφέρει από ελαφρύ έως βαρύ , στο ίδιο άτομο. Οι τομείς δεν εμφανίζουν πάντοτε κλινικές εκδηλώσεις, ωστόσο, ο κίνδυνος για προσβολή των τομέων αυξάνει όσο περισσότεροι γομφίοι προσβάλλονται. Τα προσβεβλημένα δόντια εμφανίζουν διάσπαρτες κηλίδες υπενασβεστίωσης, οι οποίες ανάλογα με τον βαθμό πόρωσης, μπορεί να είναι λευκές, υποκίτρινες έως καφέ, χωρίς να είναι απαραίτητο να υπάρχουν σε όλα τα δόντια, να έχουν ίδιο χρώμα ή να είναι συμμετρικές στα δόντια μεταξύ δύο ημιμορίων.  Μέτα την ανατολή του δοντιού, αν υπάρχει μεγάλος βαθμός πόρωσης, μέρος της ελαττωματικής αδαμαντίνης μπορεί να αποσπαστεί από τις μασητικές δυνάμεις. Οι μελέτες καταδεικνύουν πως στα δόντια των παιδιών και των εφήβων με ΥΓΤ  αυξάνεται ο κίνδυνος της τερηδονικής αλλοίωση, επιπρόσθετα  χρειάζονται πιο συχνά και πιο περίπλοκη θεραπεία όταν συγκρίνονται με ομάδα υγιούς πληθυσμού. Ο κίνδυνος της οδοντικής τερηδόνας στα προσβεβλημένα δόντια αυξάνεται, όχι μόνο λόγω της μαλακής και πορώδους αδαμαντίνης των δοντιών αλλά και επειδή η  δομική  τους αδυναμία τα καθιστά πολύ ευαίσθητα σε ερεθίσματα όπως αίσθημα κρύο και αιμωδίας κατά το βούρτσισμα άρα κάνει αναποτελεσματική την στοματική υγιεινή συνεπώς επιτείνουν την εξέλιξη της τερηδόνας. Κλινικά, η ΥΓΤ μπορεί να δημιουργήσει προβληματισμό για τον οδοντίατρο όσο και για το παιδί διότι  μικρόβια που προκαλούν τερηδόνα ανευρίσκονται ακόμα και στην οδοντίνη, η είσοδος αυτή διευκολύνεται από την πορώδη αδαμαντίνη ειδικά την περίοδο της ανατολής των δοντιών όπου τα σωληνάρια είναι ακόμα ευρέα. Συνεπώς η ανάγκη για αποκατάσταση είναι επιτακτική.

           Η θεραπεία για τα εν λόγω δόντια απαιτεί επιλογές θεραπείας που θα εξαρτηθούν από την έκταση της βλάβης, το βαθμό ανατολής των δοντιών, η στοματική υγιεινή και τις διατροφικές συνήθειες του ασθενούς  Οι δυσκολίες  αποκατάστασης που αντιμετωπίζουν οι κλινικοί οδοντίατροι αφορούν την υπενασβεστιωμένη αδαμαντίνη. Τα  προβλήματα συμπεριφοράς μπορεί να σχετίζονται με τον πόνο που βιώνουν οι ασθενείς κατά τη διάρκεια πολλαπλών ραντεβού της θεραπείας, καθώς πολλοί από αυτούς είχαν ανεπαρκή ή καθόλου αναισθησία κατά την διάρκεια της θεραπείας . Έχει δημοσιευτεί ότι τα παιδιά που έχουν ΥΓΤ λαμβάνουν πολύ περισσότερη οδοντιατρική θεραπεία από τα παιδιά που δεν έχουν και πολλές φορές η αποκατάσταση των εν λόγω δοντιών εμφανίζει αποτυχία. Η πιο επιτυχημένη μορφή αποκατάστασης  είναι οι ΠΜΣ. Οι μελέτες που συγκρίνουν τον δείκτη επιβίωσης και τον δείκτη επιτυχίας των ΠΜΣ σε σχέση με άλλη θεραπεία υπάρχουν αλλά είναι αναδρομικές, δεν εξετάζουν όμως την κλινική και μικροβιολογική κατάσταση των δοντιών αυτών σε βάθος χρόνου.  Παρότι, αυτή η μορφή αποκατάστασης θεωρείται ότι έχει τις λιγότερες αποτυχίες μακροπρόθεσμα, η επίπτωση στο περιοδόντιο δεν έχει μελετηθεί επαρκώς.